Van West naar Oost
Door: jensenlisaindia
16 Februari 2011 | India, New Delhi
Laat ons beginnen met de Bergen die we de vorige keer in de titel vermeld hebben maar niet in het verslag. Na de dolle fratsen in het wildpark zetten we koers naar Ooty, een erg mooi bergstation in Tamil Nadu. In Ooty werden we sinds lang nog eens geconfronteerd met kou. De eerste nacht waren we daar absoluut niet op voorbereid. Nadat we de inhoud van onze ganse rugzak hadden aangetrokken lagen we nog steeds te rillen. Bij het ontbijt beslisten we om ons eens van onze sportiefste kant te laten zien en mee te gaan op trekking. We gingen samen met John en Kate (een Canadees koppel), en Anthony alweer een bijzondere gids ( later meer) de bergen en theeplantages in. We stapten van eucalyptusbossen naar weiden vol schapen naar dorpjes met oude volksstammen. Dit allemaal op een goeie 20 meter achter topgids Anthony. Anthony wist onder andere dat vrouwen te veel praten en te traag wandelen ( Kate was eind de zestig maar geen excuus voor Anthony). We leerden dat vrouwen terecht(!) veel meer moeten werken en nog steeds minder verdienen dan mannen, dat honden zijn beste vrienden zijn. En dat was het zowat van informatie dat onze gids wist te vertellen ( misschien maar best ook). Gelukkig waren onze Canadese vrienden doorwinterde trekkers en konden zij ons toch wat interessants vertellen. De omgeving was adembenemend en onze kuiten hebben dit gevoeld.
Na Ooty boekten we een bus naar Pondycherry ( ooostkust Tamil Nau), Een busreis en stad dat we liefst zo snel mogelijk willen vergeten. Maar de beten op Lisa’s rug en benen doen er ons nog elke dag aan denken. De busreis naar Pondy duurde door een kapotte bus enkele uren langer ( in total 17 u!). En in deze oude franse enclave wilde geen enkele buschaufeur ons op zijn bus. Dit alles speelde wat op ons gemoed, des te meer omdat het zus haar verjaardag was en de geboortereceptie van kersvers nichtje Lena. Maar maak jullie geen zorgen, dat duurt allemaal niet zo lang.
Uiteindelijk zijn we in het aangrenzende Auroville aangekomen. Auroville is een dorp/ project waar mensen van over de ganse wereld samen leven boven elke religieof politieke ideologie. Erg interesant maar om het echt te leren kennen moet je er volgens ons wel een maamd verblijven, zo veel tijd hadden we niet dus ging de reis onverstoord verder naar Malalapuram, een vissersdorpje met leuke sfeer die enkele jaren geleden erg te lijden had onder de gevolgen van de tsunami. Hier zijn we nu even onze batterijen aan het opladen voor het vervolg van de reis. De mensen spreken ook minder en minder engels maar dat weerhoudt hen niet van met ons te (proberen) praten. Wij vinden het ook steeds minder erg dat we na een gesprek van een kwartier eigenlijk niets te weten zijn gekomen. Dus na een maand alles nog top en we stomen ons klaar voor het noorden.
PS vraagje, hebben we nu eigenlijk al een regering want mijn baard begint wat te jeuken.
Na Ooty boekten we een bus naar Pondycherry ( ooostkust Tamil Nau), Een busreis en stad dat we liefst zo snel mogelijk willen vergeten. Maar de beten op Lisa’s rug en benen doen er ons nog elke dag aan denken. De busreis naar Pondy duurde door een kapotte bus enkele uren langer ( in total 17 u!). En in deze oude franse enclave wilde geen enkele buschaufeur ons op zijn bus. Dit alles speelde wat op ons gemoed, des te meer omdat het zus haar verjaardag was en de geboortereceptie van kersvers nichtje Lena. Maar maak jullie geen zorgen, dat duurt allemaal niet zo lang.
Uiteindelijk zijn we in het aangrenzende Auroville aangekomen. Auroville is een dorp/ project waar mensen van over de ganse wereld samen leven boven elke religieof politieke ideologie. Erg interesant maar om het echt te leren kennen moet je er volgens ons wel een maamd verblijven, zo veel tijd hadden we niet dus ging de reis onverstoord verder naar Malalapuram, een vissersdorpje met leuke sfeer die enkele jaren geleden erg te lijden had onder de gevolgen van de tsunami. Hier zijn we nu even onze batterijen aan het opladen voor het vervolg van de reis. De mensen spreken ook minder en minder engels maar dat weerhoudt hen niet van met ons te (proberen) praten. Wij vinden het ook steeds minder erg dat we na een gesprek van een kwartier eigenlijk niets te weten zijn gekomen. Dus na een maand alles nog top en we stomen ons klaar voor het noorden.
PS vraagje, hebben we nu eigenlijk al een regering want mijn baard begint wat te jeuken.
-
16 Februari 2011 - 13:43
Pa:
Opnieuw leuke verhalen. Geen gidsen meer nemen?
Goed nieuws, je baard mag nog blijven staan en ondertussen hebben we zelfs het wereldrecord "zonder regering".
Tot later en vele knuffels. -
16 Februari 2011 - 16:27
Marie-Anne:
Terug een spannend verhaal En ja, ondertussen gebeurt hier ook het één en ander zoals toneelfeestje, verjaardag, babyborrel met héél veel volk, overheerlijk valentijnsdiner, toneelrepetities, kortfilmvoorstelling "Poes", bioscoop "rundskop" enz enz... Allemaal wel leuk maar zeker niet zo spannend als bij jullie !!!
Nog een toffe reis en véél knuffels XXX -
16 Februari 2011 - 16:51
Ma En Pa Vlas:
Wij zien dat het jullie goed gaat . Krokodieleke met een telelens gefotografeerd ? Och ja , het is toch geen spin hé.
Babyborrel lastig, pa heeft de portie hapjes van Jens moeten binnensmoefelen.
Zien weeral uit naar volgend verslagje. -
16 Februari 2011 - 16:53
Bernadette:
Zalig om jullie verslagen te lezen en de foto's te bekijken. 't Is toch om een klein beetje jaloers op te zijn! Blijf er voor gaan en geniet er vooral van! Dikke zoen, det
-
16 Februari 2011 - 19:20
Evy:
Zie dat jullie de vrienden van 'hondje Bas' al ontmoet hebben! 't Is echt tof om lezen, die verslagen. En lief dat jullie aan de zussen gedacht hebben de twaalfde. 't Is nog altijd erg raar dat jullie zo ver weg zijn, maar het went ook. Niet dat ik jullie daarom minder mis!
Hier alles ok. Castorke heeft zijn kuren. Brullen, roepen, tieren, huilen. Hij denkt dat hij na 4 à 5 uur uitgeslapen is 's nachts. Consequentie, 't is lastig voor mama en papa, maar we hebben geen andere keus als we er geen gewoonte van willen maken een gat in de nacht te moeten opstaan.
Ook een erg fijn verjaardagsweekend achter de rug in Brussel. Dat is 1 uur en 15 minuten reizen met de trein! Ver ver ver...
Voila schattekes. Een miniverslagje vanuit onze keuken, naast de worsten die aan het braden zijn in een stukske boereboter. Nog niet aan het verwateren? Ik geloof het niet hé.
Dikke dikke kussen. Hopelijk rap méér nieuws.
Maarten, Castor en Evy -
16 Februari 2011 - 21:23
Mieke:
hey jens en lisa,
ik denk dat jullie genoeg inspiratie zullen opgedaan hebben voor een nieuw toneelstuk: familie en onze gidsen uit india. xxx mieke -
17 Februari 2011 - 11:55
Peter En Ma:
Supertof jullie verhalen, en natuurlijk weer prachtige foto's.Altijd leuk om te kunnen meegenieten.Zijn dat de suzekes?.Dikke zoen,en niet vergeten, goed voor elkaar zorgen en genieten. -
19 Februari 2011 - 07:12
Tante Rita En Co:
Jens zou je de volgende keer niet meer willen bijten op Lisa haar rug en benen a.u.b.? -
22 Februari 2011 - 01:46
Freddy Vandekerkhove:
Godverdomme toch, waarom krijg ik zoveel korrels voorgeschoteld. Ik snap da hier toch nog nie zo heel goed ze. MIAAAAUW MIAAAAAW. -
22 Februari 2011 - 01:49
Nina Demeyer:
Mmmm korreltjes van Whiskas. Allez mmmgrmmmtt, Freddy, eet toch ook wa korreltjes grgrgrmmmt. En nu ga ik wa liggen uitblazen op die blonde stud. -
22 Februari 2011 - 15:58
Frederik En Katleen :
wat een zalig avontuur,
goe bezig gasten,
geniet er daar maar van: enjoy life en een grote portie carpe diem!!
Ben benieuwd wat er nog zal komen.
Groetjes vanuit Heule, maar 3° warm vandaag maar straks wel ne goe zak frieten
Groetjes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
